kusmak istiyorum...
ve dizlerim ağrıyor.
meali, içimde birikmiş sözcükler... kırgınlıklar...

her hafta cuma günü, bu hafta sonu bi iş yapmicam, biraz kitap okicam, yürüyüş yapıcam, havuza da girerim deyip cumartesi ve pazar günü;

marktten aldıklarını yerleştir.
buzdolabını düzenle.
bulaşık makinesini çalıştır.
çamaşır makinesini çalıştır.
evi toparla.
yiyecek bişeyler yap.
bulaşık makinesini boşalt.
masayı hazırla.
yemeğe çağır.
bu arada çamaşırlar yıkandı diye düşün.
bir iki de kek yapabilirsen yap.
yemek ye.
bulaşıkları makinaya doldur.
çamaşır as.
otur biraz...
topladıklarını ütüleme baskısı hisset.
çocukla ilgilen ama ne kadar ilgilenirsen ilgilen elinden geleni yaparsan yap tatmin olmayan memnuniyet...
sabah erkenden kendi iraden dışında uyan.
kahvaltı hazırla.
kocan evi süpürsün sen sil.
kahvaltıyı topla bu sırada.
sonra işte bulursun yapacak birşeyler.
yine yemek.
yine bulaşık.
yine çamaşır asma-toplama-ütü...

nerdeyse hafta sonu gelsin istemiyorum artık....

biyolojik saatimle oynadılar anne!

doymak bilmeyen bir nefis.

mutlu olmayı beceremeyen bir ruh.

arıza çıkarmaya meyilli bir dil..

onun dediği gibi doktora git daha iyi.

ofiste, masanın başında çat çat çaut çat! diye tırnak kesmek hangi görgünün ürünü?

kendimle başbaşa vakit geçirmeyi severim ben ama bunu ne zaman yapabilirim bilmiyorum.
mesela bir gün işten izin alıp gidebilirim.
ya da işe gelmeyebilirim.
sabah erkenden kalkıp kahvaltımı yapıp sitede yürüyüş yapıp eve dönüp duşumu alıp kitap okuyabilirim.........
aslında bişeyler de boyayabilirim.
bi şeyleri kesip yapıştırabilirim...

neyse mayısa, bu seneki iznimi hak kazanmama az kaldı...

ilişkiler laçkalaşır diye korkuyorum.

bana aptal deme.
bana salak deme.
uyarmama rağmen diyorsan,
bazen direkt söylemiyor ima ediyorsan, hedef saptırıp lafı çakıyorsan bu senin ayıbındır. benim aptallığım ya da salaklığım değil...